Pes ettim dersin ya hani?
Veya savaşacağım sonuna dek dersin?
Aslında ikisinin de farkı yoktur. Birini kaybedersin, toparlanman uzun sürer. Biri terkeder, toparlanman yine uzun sürer. Çünkü onlar yoktur artık. Düşünürsün, sadece düşünürsün. Ve sen kendini kandırsan da, aslında kaybettiğin, çoktan gitmiştir.
Bekleyemezsin bir kroşe daha yemeyi, göze alamazsın bir başka aparkütü. Korkarsın çoğu zaman bir adım daha ileri atmaktan, veya yeni bir hayata başlamaktan.. İşte bu noktada bocalarsın hepimiz gibi. Yeni bir hayata başlarsın, başladığını düşünürsün ama eğer ki kendini, benim gibi başladığın yerde bulursan, dank eder kafana o aptal gerçek; sen, yine sensindir, değişen hiç bir şey yoktur.
Ortaokulda sinirlendiği zaman kavga edemeyen sen, ilk aşkına aşkını ilan edemeyen sen, lisede sevdiği kıza hiç bir şey anlatmadan "Git" diyen sen, üniversitede en yakınını kaybedince meyhaneyi evi belleyen sen ve kendini her daim, Metin Üstündağ'ın efsanevi kitabının ismi "Denemeyenler"den ayrı tutan sen...
Aslında değişen hiç bir şey yok be "sen". Boğulup gidiyoruz yine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder