Beceremediklerimizden

tavanı izlememin sebebi, beyazlığı.
bir de yeni alışkanlık şartlardan ötürü:
"görüşürüz" yerine, "kendine iyi bak" demek; genellikle alkollü.
klişe aşk filmlerinin aksine, seni uyurken değil;
sabahleyin, gözgöze kahve içerken, uzun uzun izlemek isterdim,
olmadı. bırak, olmasın.


yazları kan ter içinde uyanmayı tercih etmek lazım,
kasımların poyrazına.
ama; yok ya, biz ne zamandır alışmışız;
kendi dramlarımızın sonbaharda peydah olmasına.

isteriz ki hep, çoluk çocuk etrafımızda;
ve anlatalım tekrar tekrar,
onun güzel gözlerini, şirin gülüşünü.


ne gerek biliyor musun cümlemize,
sert bir osmanlı tokadı.
ayıltacak cinsten, beton gibi.
ve biraz daha az "neslinin" fabrika çıkışında,
sorun olduğunu iddia eden kadın ve velet.
dengesiz olmakla övünen bir avuç lanet piç,
boğulmaktayız yine aynı deryada, aynı cümleleri söyleyerek.

not: bu başlık, sadece bir sosyal mesaj değildir. aynı zamanda benim şiir işini asla beceremediğimi düşündüğümden dolayı seçtiğim bir başlıktır.