Beyin Kemirgenleri Bölüm: 26

Bugün bir arkadaşım; "Adam yaşamaya üşeniyor." dedi, haklıydı. "Gel intihar edek lan" diye de ekldi, sırıttım. Uğruna yaşanacak bir şey yoksa, yaşamak için bu kadar hevesli olmanın anlamı ne, değil mi?

Yavaş yavaş, sarıyor ruhu ağır depresyon. Bana, Roaccutane(ki tedavim bitti) kullandığım dönemlerde yaklaştı, fare gibi yaşamak keyif vermeye başladı o zamanlardan itibaren. Kaybetmiştim, ancak Kaybedenler Kulübü modeli değil; yani sadece kadınımı değil, aklımı kaybetmiştim. Oynadığımız poker oyunları, yapamadığım kart numaraları veya ardında bakmadan -haklı olarak- giden kadın değildi, okul veya iş durumum hiç değildi kaybettiğimi hissettiren... Tamamen ruh sağlığımdaki değişim, ihmalkarlık veya sallamamaktaki kutsallığın yerini agresyona bırakmasıydı kaybettiğimi hissettiğim her an.

Ardından, hayata karşı her zaman tutunduğum tavır; onu bir rakip olarak görmem, değişmeye başlamıştı. Dibe doğru çekiliyordum, sigarayı bırakarak; spora başlayarak, yeni bir kadınla birlikte olarak, alkolü keserek, bir köpek edinerek çırpınmıştım; ancak manasızdı. Ardından çırpınmayı bıraktım, Bourbon'u; yavrumu bırakamadım.

Bir altıpatlar almayı düşündüm. Kısa namlulu, basit bir altıpatlar. İçinde bulunduğum ruh hali ve aldığım medikal tedavi sebebiyle bunu yasal yoldan edinemeyeceğimin farkına vardım. Seri numarası silinmiş veya kaçak bir silah etkili olacaktı. Sordum, soruşturdum... Fiyatı öğrenince çenem masaya vurdu tabii. Elimde ne var ne yoksa teminat olarak gösterip kredi çeksem bile edinemezdim bir tabanca. Amacım ne miydi? Her gün, kendi başıma Rus ruleti oynamak. Tek bir kurşun, rastgele yerleştirilmiş; her gün kafama sıkacaktım. Bunu da beceremedim.

Şimdi yine tutunmaya çalışıyorum, yine çırpınıyorum bu bataklığın içinde; ancak tutunabileceğim tek dal; fazlasıyla cılız. Bourbon... Beni kayıtsız şartsız seven, bana tapan tek canlı; "kanımdan" olanlar dışında. Onun dışında olumlu giden bir şeyler de yok hayatımda. Çırpınmaya devam mı? Sanmıyorum. Bourbon'a tutunacağım sadece, deneyeceğim. Denemeye çalışacağım veya...

Bilgisayarımın masaüstünde "Favorites" adında bir klasör var, vasiyetim orada yazılı. Geriye bırakacağım çok bişey olmayacak muhtemelen, ancak kalanlar konusunda aptalca tartışmalar da istemem tabii ki.

Son olarak, başaramazsam; cehennemde görüşürüz.