Derbi Yorumu - Uzun Zaman Sonra Futbol ve Hissettirdikleri

Böyle başlamadı aslında eve gelişim, her ne kadar farklı görünse de.
Facebook'a bunu yazdım;


"bir iki dipnot: ujfalusi o pazubandı her taktığında kendimi daha iyi hissediyorum. minimal de olsa fair play sebebiyle -şimdi eski karşılaşmalardaki piçlikleri de biliyoruz yalan yok- fenerbahçe'nin futbolcularını tebrik ediyorum. öte yandan, fatih terim'in; iki tane 20 yaşındaki genci sahaya sürmesinden ötürü, taşşaklarını pantolonuna nasıl sığdırdığını hala uzun uzun düşünürüm. emre çolak'la ilgili umutlarım yok, hayatının maçını oynadı ve yeterli görünse de, yeni arda diye gazlamanın alemi yok. yobo'yu yakından gördüm, adam bildiğin kömür; eboue'yle yanyanayken hangisinin daha koyu olduğunu karşılaştıracaktım, üst tribünden pek de göremedim. ayhan akman gerçeğini atlamayalım. tamam, rütbe sebebiyle bu takımın ikinci kaptanıdır; birinci kaptan da sabri'dir lakin sabri dediğin amigo. bu maçta da kotla montla sahaya inip yine üçlü çektirdi, ayhan'sa liderlik vasfı bakımından sınıfta kalır. ama affettim keratayı; lviv maçından sonra kudurmuştum geçen sene, barış-ayhan-mustafa üçlüsünden tek ama tek yuhalanmayacak adamın ayhan olduğunu düşünürken; kendisinin ukrayna dönüşü havaalanı güvenlik görevlisine sorduğu "içerde taraftar var mı? hehe" sorusu aklımdan çıkmadı. fakat, arda turan'ın yeni formalara küfrettiği videoda kemal sunal filminden espri yapması dolayısıyla; zaten karakter olarak böyle "gevşek" bir yapıya sahip olduğunu gördüm ayhan kaptan'ın. neyse, galatasaray yazmayı bırakmıştım; bugüne özel kondurduk. öptm. kibs."

Metro boyuysa, geçen sene Fenerbahçe'nin şampiyonluk maçını düşündüm. O maç kaybetmelerini çok istemiştim. Kaan bizdeydi, sevgilisiyle konuşuyordu. Sevgilisi Eda, "Satılmış köpekler." diyordu Fenerbahçe'nin rakibine... Beni de sevindirmeye çalışıyordu sanırım. Kaan benim bilgisayarda ödev yapıyor, ben yardım ediyordum iki gün sonra sınavımız olmasına rağmen. Zerre bakmadık, çünkü ben o "ilk sevişmeden sonraki buluşma"yı ayarlamış olmanın heyecanıyla, istediğim kadını tekrar görebilecek olmanın heyecanıyla coşuyordum kendi kendime. Ve o gün buluşmuştuk, buraya gelmişti. Önce Bambi'de yemek yemiştik, ardından Robert's Coffee'de ben çay içmiştim, o da macchiato sikirokko bişeyler... Pazar günüydü. Aynı haftanın cuma akşamı buluşmuştuk ve hikaye öyle başlamıştı. Ne bileyim, boş geldi metroda bunu düşününce her şey. Derbiymiş, galibiyetmiş liderlikmiş; sırıtıyorum içten içe, ama kahkahalarla, coşkuyla karşılayamıyorum sanırım; hafızam sağolsun.