Evsizin karaladığı bar peçetesi 1

Yoktu, kaybolmuştu. Bir sene olmuştu.
Karşıma çıktığı anda; 'deal breaker' oldu. Karşıma çıkması değildi geleceğimle ilgili alacağım kararları gözden geçirmeme sebebiyet olan. Karşıma, yaklaşık on sene sonra hakikaten rüyalarımdaki gibi çıkmasıydı.
Siyah, dar bir elbise, ikinci biranın diplenmesiyle tutuşan eller, sürekli aklımda olan -bu gerçek değil, gerçek olamaz- algısının yıkılışı, rüyadan uyanışım değil de; yeni bir rüyanın başlangıcı... Ertesi sabah içilen birer kahve ve Kolombiyalı kadınların gözyaşlarının aromasıyla onun gözlerinin içine bakışım. Dedim ya, her şey çarpık; çünkü her şey çok güzel. Çünkü bu, gerçek olamayacak kadar güzel; veya ben, uzun zamandır gerçeği ters ve sert görmeye o kadar alışmışım ki, böyle bir şeyin olmasına ihtimal bile veremiyorum. Ayılmak istemeyeceğin bir cumartesi gecesi gibi düşün; ertesi gün tüm büyü bozulacak, gecenin canlılığı, geceyi yalnız geçirmeyeceğine dair aklında oluşan tüm algı yok olacak. Uyumayı istemiyorsun ya sen hani? Ben uyanmak istemiyordum.
Uyandığımda yanımdaydı.
Karşımdaydı. İri gözleri bana bakıyordu. Sol elimi, beline doladım. Sabahtı, hatta bir memurun uyandığı saat kadar sabahtı. Gülümsedi, içten. Gülümsemedim, dudaklarına yapıştım. Servisini kaçırdı, hatta kaçırdık, ardından bir kez daha kaçırdı(k), ardından Kadıköy Bambi'de yapılan bir kısa kahvaltı; tost-limonata ve çay içiyorduk, sahilde.
Hala ayılamamıştım veya o, karşıma tekrar çıkmadan önce aldığım anti depresan ve alkolün etkisiyle bunun gerçek olabileceğine inanamıyordum. Her fırsatta elini tutmak istersin ya hani; veya yanağından öpmek istersin fakat bunun sebebi; sivilceli(10 sene önce...) bir ergen gibi dudaklarına yavaş yavaş ilerlemek değildir, bunu yaşıyordum.
On sene önce tanıştığım, sevgilisi olan kadın; yanımdaydı.
Hala sigara içiyordu, hala Heart Shaped Box'ı çok seviyordu ama en önemlisi, yanımdaydı. Belki benim saflığım veya hevesimdir, bilemem; fakat yurtdışı planlarımı rafa kaldırmamı sağlayacak kadar yanımdaydı.