Google+ boş mideye iki duble viski: Beyin Kemirgenleri Bölüm: 29

21 Nisan 2012 Cumartesi

Beyin Kemirgenleri Bölüm: 29

İki ayda, 4 sezonunu yemiştim Sons Of Anarchy'nin. Çatır çatır izledik, yalan yok. Ardından biraz vakit geçti. Soundtrack albümünü edindim, bildiğim parçalardan ötürü. Ancak bir parça vardı ki, 2 haftadır kafamda...

Parçanın adı Terrible Tommy, söyleyense Ryan Horne. 27 senedir tek başına, bir hücrede cezasını çeken bir adamı anlatıyor. Belki inanmayacaksınız ancak evet, Terrible Tommy gerçek. Ufak bir google araştırmasıyla kendisine erişebilirsiniz. Bunu yapmak, suçluyu öldürmekten beterdir fakat ben işin biraz daha bireysel boyutuna; yani kendi boyutuma yaklaşacağım. 

Tatlı geçen günler olur, sonra bodoslama bitersiniz. Sert düşüştür bunun adı. Veya Ryan Horne'un söylediği şekilde, "It's such a hard way to fall." 

İki veya üç sene önceki halimle şu anki halimi kıyaslıyorum. Alkolik olmayan ben vardı o zamanlar, biraz daha insancıl gibi hani; daha eğlenceli de bir çok yönden. Daha az coşan, daha az karşısındakilere parlayan, daha mutlu; hayata daha bağlı gibi. Şimdiyse telefonda "Koparacağım kafanı." şeklinde beni tehdit eden adama "Kopar lan. Valla kopar... Ancak kopardıktan sonra da telefonumu eline al ve korumaya çalıştığın kişinin bana attığı ve cevaplamadığım mesajları gör olur mu?" diyebiliyorum. Veya tanıştığım bir kadından hoşlandığımda; kendisiyle bir ilişkiye sahip olma hayalleri yerine; cacık olmaz, nasılsa başlamaz; başlasa da çabucak bitiverir diye düşünüyorum. Az çok kahvaltı alışkanlığına sahip ben; sabahları işe giderken çantama simit atmayı tercih ediyorum evdeki sütü kafaya dikmek yerine. Ertesi gün iş veya sabah ders olduğu zaman alkole yanaşmayan ben; işyerimden "Sen hap mı kullanıyorsun? Geçen gün gözlerinin altı şiş bir haldeydi" mesajını alıyorum. 

Ve aslına bakarsanız karakterimde bir sivrilme olduğu ortada, hayatımda da; ancak değişmedim. Asla değişmeyeceğimi bağırsam da, bir değişim için ölüyorum. Fakat değişimler, biraz daha karanlığa bırakıyor kendini. Süregelen karamsarlık... 

Sonra parçanın şu kısmı geliyor tekrar aklıma. 

"well i got 20 years behind me
almost all that i can take
i’ve built up this raging anger
i fill my soul with foreign hate
i got no hope left inside me
they is no joy left to give
cause i am just an animal to all my prison friends
there ain’t no good reason why
that i should still be alive today."



Ne köpeğime tutunabildim, ne ilişkime, ne hayatıma, ne okula, ne işime(Mayıs başı ayrılıyorum)... "It's such a hard way to fall."


http://www.youtube.com/watch?v=NaWG9koUY74

2 yorum:

Adsız dedi ki...

peki bu vasat halinle hala egoist role model misin???

Unknown dedi ki...

kendi çöplüğümde olmadığım zamanlar evet hala egoist role modelim. sığınağıma kapandığımda ise hayır.